Agim Vinca – Etre poète

Etre un phare au coeur des ténèbres
Ne pas oublier combien ce monde compte d’aveugles.

Etre une oasis au coeur du désert
Ne pas oublier combien ce monde compte d’assoiffés.

Etre un navire au travers des flots
Ne pas oublier la foule des naufragés qui attendent au rivage.

Nommer porc le porc et Socrate Socrate
et boire la part de poison qui te revient.

Ecrire à Dieu une lettre ouverte
qui énumère chacun de ses propres péchés.

Elever ta tombe en haut de la plus haute bieshke
et te muer en paratonnerre.

*

Të jesh poet

Të jesh oazë mes shkretëtirës
të mos harrosh se në botë ka kaq shumë të etur.

Të jesh fanar mes errësirës,
të mos harrosh se në botë ka kaq shumë të verbër.

Te jesh anije mes dallgësh,
të mos harrosh se në breg presin turma të humburish.

T’i thuash derrit derr e Sokratit Sokrat
dhe ta pish pjesën tënde të helmit.

T’i shkruash zotit letër të hapur
dhe t’ia numërosh të tëra mëkatet.

Ta ndërtosh varrin tënd në majën më të lartë të bjeshkës
dhe të shndërrohesh në rrufepritës.

***

Agim Vinca (né en 1947 à Velechta, Macédoine) – Une cloche à ton cou (Petit véhicule, 2015) – Traduit de l’albanais par Alexandre Zotos.

~ par schabrieres sur août 16, 2021.